„Wśród zagadek zaproponowanych każdemu z nas przez krótkie życie ta, która wynika z obecności masek,
zawiera chyba największy ładunek niepokoju i sensu. Poza nagimi twarzami, stanowiącymi jedyne uchylne okno chaosu obcych lub wrogich pozorów, nic nie jest ludzkie w niezrozumiałym świecie.”
                                                                                                                                                         Georges Bataille

 

Zaprezentowane tutaj praca to cykl pt. "Maski i Figury" w formie przestrzennej instalacji. Praca składa się z serii grafik oraz przestrzennych masek z papieru w skali 1:1. Kreacja  postaci stała się nie tylko moją pracą dyplomową (2019), ale również formą osobistego autoportretu. Cykl został opracowany własną autorską techniką oraz uzyskał wyróżnienie Akademii Sztuk Pięknych. Tworząc zaprezentowaną instalacje pomyślałam o zagadnieniu kreacji własnej, o sposobie przedstawienia się jako ktoś lub coś. Czas, jaki mi ona zajęła to ok. rok. Początkowo zrobiłam odlew własnej twarzy, który posłużył mi jako forma do odcisków. Następnie, odbijałam na niej namoczone kartki papieru, które zastygały gdy wyparowała już cała woda. Kartki były wydrukami, znajdowała się na nich moja twarz, jej mimika, moje grafiki lub rysunki czy przypadkowe teksty fragmentów książek… W ten sposób powstały maski - lekka seria „wytłoczek” czy też złożony portret siebie samej. To z czym kojarzył mi się sam proces tworzenia, to z czymś w rodzaju ściągania własnej twarzy i uchwycenia myśli i obrazów. Głowa stała się moją matrycą do wewnętrza, momentów we mnie zapisanych na kruchych, nietrwałych kartkach. Dopatrywałam się też w nich różnych aspektów własnej osobowości czy tożsamości, częściowo mi znanej, częściowo nie. Może można się pokusić o stwierdzenie, że maski łączą to co wiemy z tym co nam nieznane